Pamięć o zmarłych obowiązkiem żywych
Wieczny dług zaciągnęliśmy wobec tych,
co zginęli w obronie Ojczyzny
Moja ojczyzna to gniazdo mego ojca, dziadów i pradziadów. To moje rodzinne strony, to ludzie, których spotykam i sprawy, którymi żyję. To także dzieje naszego narodu, dziedzictwo naszej kultury i wielowiekowa tradycja, w którą wpisany jest szacunek dla zmarłych. Ojczyzna moja to rozrzucone po kraju liczne cmentarze, a na nich mogiły tych, którzy walczyli o wolną i niepodległą Polskę. Na nas spoczywa obowiązek pamięci o bohaterach. Pamięci żywej, bo przecież nie można przechodzić obojętnie obok mogił tych, którzy przelewali krew, abyśmy mogli żyć w wolnym kraju.
W tradycję naszej szkoły wpisała się troska o mogiłę żołnierzy poległych we wrześniu 1939 r. i pochowanych na cmentarzu w Czarnożyłach. Uporządkowane otoczenie grobu, wygrabione ścieżki, czysty nagrobek, kwiaty i zapalone znicze to zewnętrzne przejawy naszej wdzięczności wobec tych, którzy „odeszli na wieczną służbę” .Pamiętamy o nich nie tylko 1 listopada i podczas świąt narodowych, ale w ciągu całego roku. Jesteśmy dumni, że nasza szkoła w 2011 roku została odznaczona Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej. Jednocześnie zdajemy sobie sprawę, że to zobowiązuje! Mamy nadzieję, że płomienne ogniki – znaki pamięci zawsze będą obecne na mogile obrońców Ojczyzny.
